Bezoek Haïti en haar ...

... SMURFEN

allemaal beestjes ...

... Ratten

over_werk (1)

Ja het wordt stilaan tijd dat ik wat meer uitleg geef over wat ik hier nu precies doe! Stilzitten doe ik alleszins niet! Wanneer Jeannine afwezig is, volg ik zo goed als mogelijk de project-activiteiten op. Wat dat precies inhoud staat te lezen in eerder geposte berichten op deze blog. Maar dat is natuurlijk niet het enige wat ik hier doe! Momenteel begeleid ik twee mensen op financiëel vlak. Arlette, een 40+ dame en analfabeet is de eerste leerling! Zij heeft momenteel een kleine handelszaak in telefoonkaarten. Stel je bij het woord ‘handelszaak’zeker geen grote dingen voor! Ze verkoopt telefoonkaarten bij haar thuis. De winst is klein, maar als je die kan opsparen is het een mooi extraatje! Hoe volg je nu een handelszaak van iemand die niet kan lezen en schrijven? … Je probeert met veel moeite een systeem te zoeken waarbij jezelf goed kan volgen wat er financiëel gebeurt maar waarbij Arlette zelf ook op een of andere manier kan volgen wat ze verkocht heeft! Geen gemakkelijke opgave! We werken dus met een doorstreepsysteem en kruisjes zetten. Toch mag gezegd dat Arlette, ondanks ongeletterdheid, haar “commerce” goed in haar hoofd plaatst, haar hoofd is in feite haar boekhouding. De andere persoon is een jonge man die nog naar het secundair gaat en ook heel even kaarten heeft verkocht. Aangezien het een oud-leerling van me was verwachtte ik dat hij het eerder aangeleerde boekhoudsysteem terug zou gebruiken. Maar hij was duidelijk niet te tevreden met m’n hulp over hoe structuur opbouwen en geld bewaren. Voor hem kwam dit over als ‘controle’. Dat was in zekere zin ook de bedoeling en op aanraden van Jeannine, want als een Haïtiaan geld in handen heeft wordt het sneller uitgegeven dan dat het kan verdiend! Arlette is heel blij met deze service, maar onze jonge snaak is na een keer verkopen zonder winst gestopt met zijn handeltje!

over-werk (2)

En dan is er Patrick, ook een oud-student van mij. Samen met een vriend schreef hij een brief naar mij met de vraag of ik niet kon helpen om een kleine commerce op te bouwen. Motief: ze waren het beu om aan de kant van de weg te zitten en niets te doen (volgens mij nog steeds de meest populaire hobby van de jongeren hier, op gsm’s kopen na!). In samenspraak met Jeannine, zochten we naar een job die de jonge gasten in de tuin van het project konden doen. Nu is het belangrijk om weten dat een van de jonge mannen uit een arm gezin komt en de andere uit een van de betere in het dorp. Aangezien het werk in een tuin zwaar is, hoeft het niet gezegd dat onze rijkere jongeman na twee dagen afhaakte. “Tja, waarom zou hij hard werken als hij thuis gewoon geld kan vragen?”, was wat ik dacht. Maar ook Patrick haakte af! Bizar, ze kwamen regelmatig te laat, of niet. Op een gegeven moment wensten ze toch eens met mij te ‘praten’. Praten bij Haïtianen wil zeggen ERG lang rond de pot draaien - om ‘je niet te kwetsen’ - vooraleer tot het echte onderwerp over te gaan. Ze konden ergens anders werk krijgen met een beter loon, en dat zeggen was lastig omdat ze bang waren mijn gevoelens te kwetsen omdat ik al zo’n effort voor hen gedaan had! Ze beseften niet dat hun onregelmatigheid en stilzwijgendheid ons afremde in de organisatie van het werk en dat we opteren voor “gewoon rechtuit” zeggen waar het opaankomt. Intussen ken ik dit Haïtiaans trekje voldoende en speel meteen de bal terug: dat ze dat werk MOETEN aannemen, meer verdienen is meer verdienen, en ik zal nog steeds hun geld als een bank in bewaring nemen. Bon dan denk je dat ze morgen op het andere werk beginnen, en wat blijkt? Ze weten pas een week later OF ze mogen daar kunnen werken of niet! en die “week later” duurt nu al ettelijke weken.... Zodoende kwam Patrick terug bij ons aan het werk en zo blijft hij een mooi spaarpotje opbouwen om schoolkosten te betalen en de start van een kleine commerce, net als Arlette de verkoop van telefoonkaarten –wellicht-.