“Over-leven” (2)

• We zijn ondertussen een paar weken verder... en het verhaal over de zieke, pas bevallen vrouw was niet af.... Waar waren we gebleven …? De moeder lag op sterven en het kind was sterk ondervoed door gebrek aan melk. We eindigden met de vraag: zou de koe niet verkocht worden om verder melk voor de baby te hebben, of zou de koe verkocht worden zodat met het geld de vrouw naar het ziekenhuis kon gaan … of zou de vrouw het niet halen en zou het geld de begrafeniskosten dekken? Het is helaas het laatste geworden! De koe werd verkocht maar, zoals zo vaak in Haïti, bleef het geld wat achter want de koper kon niet direct betalen. Wanneer het geld uiteindelijk geïncasseerd werd, was de moeder al gestorven aan volledige uitputting, een kleine baby achterlatend … Toen een tante met de hongerige baby bijna hopeloos hulp zocht in ons centrum waren de stagiaires emotioneel geraakt en meteen verkocht. “… of de baby in het centrum kon blijven om opnieuw op krachten te komen?...” “Dat kan”, zei Jeannine, “maar dan gaan jullie de verantwoordelijkheid nemen om de baby dag en nacht te verzorgen.”. Hierop maakte Michiel, de enige mannelijke stagiair, de volgende nuchtere opmerking: “Zeg, ik denk dat we nog niet goed weten waaraan we beginnen hoor!”. Zijn opmerking was ook volgens Jeannine terecht en ze gaf bedenktijd maar de manier waarop ze baby-spulletjes bovenhaalde liet duidelijk uitschijnen dat ze het antwoord van de stagiaires al wist: de wens van vijf jonge Belgische studenten om een kind in grote nood op te nemen! Roselore zou dus voor drie maanden bij ons blijven,… Of zou er later, door toedoen van Jeannine adoptiemogelijkheden zijn?