Bezoek Haïti en haar ...

... Tankstations

Foto's van de weeskinderen (2)

acte de presence, acte de naissance

“Hoe oud zijn die kinderen nu eigenlijk?” We vroegen het aan de meisjes zelf en eentje zei dat ze de oudste was maar haar leeftijd wist ze niet. Het gehandicapte kleintje Judeline zat in gedachten bij het lege bord starend naar de pop van Charline... zij zou wel de jongste zijn.... een jaar of 10? De andere twee zusjes telkens twee jaar ouder?.... Dat Liselene 13 was konden we uiteindelijk zelf in de jaarboeken van Ti Soley Leve opsporen want zij was ooit op de kleuterschool geweest en daarvoor had ze nog het voedselcentrum bezocht. Om het dossier in orde te maken zou Veronique bij een intussen opgespoorde tante informeren naar de leeftijd en of er van de kinderen een acte de naissance was. “21, 15 en 13”, zei de tante geflankeerd door een zacht dementerende grootmoeder en een resem nieuwsgierige kinderen. Hierop moest Veronique eens smakelijk lachen! “klopt niet!”, was haar antwoord. “Wacht een beetje,” zei de tante en liep haar sjofele huis binnen om meteen terug te komen met een jonge vrouw, een kind aan de borst. “Dit is mijn dochter, ze is 21 en ik ben van haar bevallen op dezelfde dag dat mijn zus beviel van Judeline, die is dus ook 21... Nu is Veronique niet meteen van haar stuk te krijgen maar deze keer stond ze vol ongeloof Judeline, “dat kleinste van misschien 10" aan te staren. De tante zag dat Veronique nog niet overtuigd was en liep een tweede keer naar binnen.... Het duurde iets langer maar dan verscheen ze met de geboorteactes, de gelukkig bewaarde ‘acte de naissance’ van elk kind. Het finale bewijs dat we ons door hun uiterlijk, hun 'acte de presence' serieus hadden vergist. Hoe komt het toch dat deze kinderen aan het dwalen geraakten, vroegen we de tante...” Ach,” zei ze, “kijk eens naar hun grootmoeder, een grote zorg voor mij. Kijk eens naar mijn aantal kinderen... We doen wat we kunnen maar we kunnen niet genoeg.". Vanuit “Ti Soley leve” willen we nu de familie materieel een beetje ondersteunen. Volgende week trekken we naar Cap Haïtien om extra hulp te krijgen bij food for the poor, als we ze vinden tenminste. Het verhaal is dus weer niet af.... en wordt hopelijk goed vervolgd, vooral voor de kinderen.....