Foto's van de weeskinderen

één continent, twee keer feest

Dinsdag 20 januari werd de eerste gekleurde president van de Verenigde Staten van Amerika officieel aangesteld. Er was een enorme massa op straat in Amerika, maar ook in Haïti volgden vele mensen op televisie (in de steden) en op de radio het hele gebeuren. Buiten het grote feest van Amerika, was het toch ook een beetje feest hier in Akil Samdi. Dit voor drie kleine wees- en straatkinderen. De dag dat ik aankwam (8 december 2008) vertelde Jeannine: “Er is iets ergs gebeurd in het dorp, er begint een kind te bedelen!”. Deze week vonden we de kinderen, want ze bleken met drie zusjes te zijn, en we keken wat mogelijk was om hen te helpen. Waarmee begin je dan? “Een goede wasbeurt” was meer dan nodig. Nu ja, ‘wassen’ is nog zacht uitgedrukt, het werd veeleer schrobben en schuren. Veronique, werkneemster binnen het project, ontfermde zich over elk kind om met héél véél zeep de grauwe donkere laag vuil van de verwaarloosde lichaampjes weg te wassen, om met shampoo de samengeklitte haren terug hun glans te geven, .... Tanden werden gepoetst en nageltjes geknipt, ... In de verte hoorden we de radio en Obama’s stem de eed afleggen.... heel dichtbij begon plots het kleinste, iets gehandicapte meisje te zingen.... het applaus in Amerika had ook voor haar kunnen zijn.... Aan de pomp kwam een buurvrouw langs. Verbaasd om het werk van Veronique, kon een praatje niet uitblijven en de kinderen observerend gaf ze haar commentaar toen het zonlicht op de fris gewassen meisjes viel: “Och ze hebben eigenlijk een schoner ‘velleke’ dan wat we eerst dachten.” Het woord “huidskleur” moet met de komst van Obama ontelbaar keren zijn uitgesproken, wereldwijd... In Haïti is het observeren van de huidskleur elke Haïtiaan ingebakken, heeft ieder zijn voorkeur maar blijft “iets bleker” toch best een meevaller... Bij elk feest hoort iets lekkers. Obama’s kinderen keken voor het eerst naar een “Witte Huis”-buffet. Liselene, Tina en Judeline uit Akil Samdi zaten op die historische Obamadag, na het heerlijke bad, voor het eerst echt aan een vitamine-rijke tafel en aten wellicht voor het eerst na maanden hun honger eens helemaal weg... het verhaal is nog lang niet af....