Port-au-Prince

Nu het nieuwe jaar begonnen is wil ik nog snel even een paar zaken van vorig jaar afwerken. Eerst een korte beschrijving van het driedaagse bezoek aan Port-au-Prince. Ik verbleef daar in de pastorij van père Andrew, een Filippijnse Scheutist. Belangrijk om weten is dat Port-au-Prince, zoals alle steden, grote contrasten kent, van alles of niets. De Parochie van père Andrew bevindt zich in een armere populaire wijk, wat voor mij meteen het beeld van een bidonville oproept. Niet dat dit voor ons, als Belg, veel verschil uitmaakt, want het grootste deel van Port-au-Prince lijkt voor een westerling op een bidonville! Nu moet je dat beeld toch even vasthouden! Stel u voor je komt daar tussen de armste onder de armen een misviering bijwonen en op het moment dat er iemand met het offerblok rond komt besef ik dat ik geen enkele Gourde (=nationale munt) op zak heb! Tja, stond ik daar mooi voor aap toen ik teken deed dat ik geen geld bij had. Voor hen is dit ondenkbaar, een “blanc” die niets op zak heeft! De paar parochianen die aanwezig waren keken maar raar. De volgende dag volgde ik de vroegmis waar ik mijn blunder terug goed kon maken door wel iets in het offerblok te steken. Zeer mooi moment dat hierop volgde was de glimlach op het gezicht van de oude dame die met het offerblok rondging. Ik had zeker geen schatten in dat blok gelegd, maar toch het gebaar op zich vond zij blijkbaar al erg speciaal. Dat is dus de ene kant. De andere kant van Port-au-Prince is dan weer Pétionville, laat maar zeggen de chique coté, van de hoofdstad. Hier vind je snackbars, restaurants, hotels,…In zo’n snackbar deden we even een paar inkopen. Al bij het openen van de deur botsten we op een muur van lawaai, ik zag en hoorde enkel Haïtianen die aan het eten waren! Daarna gingen we een ijsje eten in de “fiore de latte”, waar buitenlanders van de hoofdstad goede klanten zijn. Ja mensen, als je daar de Amerikanen hoort zwansen en ziet doen alsof het een mooi toeristisch uitstapje is, kan ik jullie verzekeren: het ijsje was lekker maar de omgeving deed alles toch wel bitter smaken. Port-au-Prince in alle aspecten beschrijven is bijna onmogelijk, maar wellicht bezoek ik deze stad later nog en dan kan er weer een ander aspect toegelicht worden. Voor nu denk ik dat dit leesvoer genoeg is.

foto's Port-au-Prince

foto's Gonaïve

Gonaïve

Om naar Port-au-Prince te gaan moet je langs Gonaïve, althans via de route die wij nemen. Deze stad, die tot september de derde grootste van Haïti was, is dit jaar seriues getroffen door orkanen Ike en Hannah. Vooral de laatste heeft van de stad een totale ravage gemaakt, meer nog dan een Haïtiaanse stad normaal gezien al aan wanorde kent! Enkel door deze stad rijden geeft een bizar gevoel. Aan de ene kant zoek je naar 'de moeie' plaatsen om foto's te maken en lach je met momenten met sommige beelden op straat. Anderzijds kijk je hier wel rechtstreeks op enorme armoede, corruptie in hulpgeld,... Toch is het niet enkel negatief: Nu het water dichter ligt dan anders, zijn er een aantal Haïtianen die, inventief in het verkopen zoals ze zijn, serieus aan het vissen zijn om dan hun vangst direct op de weg te verkopen. Dit is erg interessant aangezien het water tot op de dag van vandaag tot aan de grote weg staat! Op zich is dit alles nog niet zo speciaal, orkanen kent men hier toch zeer veel in de regio. Wat echt schrijnend is, is het feit dat Gonaïve er ondertussen al bijna 4 maanden zo bij ligt! Stilletjesaan begint men hier wel aan wat heropbouw, maar momenteel beperkt zich dat tot afval op hoopjes leggen aan de kant van de weg. De weg zelf is men ook al een het heraanleggen. Werk is er hier nog veel en waarschijnlijk zal de volgende orkaan veel moeite weer wegvegen volgend jaar.